در حوالی رویاهایم
کسی هست که
بعد از هر باران دلتنگی
رنگین کمانی می شود برایم
با تار و پود عشق
کسی هست که
از شوق آمدنش
به استقبال بهار می روند
خزانهای عاشقی امکسی هست که
آسمان تنهایی ام را
با تمام عظمتش
به آغوش می کشد
کسی هست که
ابرها را وسوسه می کند
به لحن باران
وقتی هوایش در من گل می کند
کسی هست که
از زخمه های عاشقانه اش
سمفونی بتهوون می شود
موسیقی ذهنم
اما
.
.
.
همیشه کسی هست که نیست ...
یک مرد تنها
دیدبان
ayda
یک مرد تنها
شایان
در حوالی رویاهایم
کسی هست که
بعد از هر باران دلتنگی
رنگین کمانی می شود برایم
با تار و پود عشق
کسی هست که
از شوق آمدنش
به استقبال بهار می روند
خزانهای عاشقی ام
کسی هست که
آسمان تنهایی ام را
با تمام عظمتش
به آغوش می کشد
کسی هست که
ابرها را وسوسه می کند
به لحن باران
وقتی هوایش در من گل می کند
کسی هست که
از زخمه های عاشقانه اش
سمفونی بتهوون می شود
موسیقی ذهنم
اما
.
.
.
همیشه کسی هست که نیست ...
شایان
حرف خاصی نیست. آدمی هستم مثل کرور کرور آدم دیگر.
با همان دغدغه ها و نگرانی ها، آشفتگی ها و اندوه ها، لبخندها و امیدواری های گاه و بی گاه.
در هوای تاریک همین شهر درندشت نفس می کشم که هر قدم،
خاطره ای روی سنگفرش هایش رقم زده
شایان
شایان
کجایی...؟؟؟
چرا نیستی...؟؟؟
چرا نیستی تا من در غم هایم غرق نشوم!
حال میفهمم که تو چه میگفتی...
حال میفهمم این جمله یعنی چه...
کاش بودی و آرامم میکردی ...
آخر غمم را به چه کسی بگویم...؟؟؟
کسی که کاری از دستش بر نمی آید!
ولی تو که باشی، حداقل میگویی آرام باش ...
به خدا آرام میشوم!
نمیدانم غم نبودن تو را بخورم ...
یا غم بلایی که بر سرم آمد ...
نمیدانی چه میکشم ...
هیچکس نمیداند ...
شایان
شایان
دلم برای باران تنگ شده است دلم برای صدای قطره هایش تنگ شده است
دلم تنگ است برای پرسه در زیر باران .بارانی که به من آموخت رسم زندگی را
دلم تنگ است برای صدای غرش آسمان برای ابرهای سیاه سرگردان
در آن روزها بارانی بود برای قدم زدن در زیر آن و خالی کردن دل های پر از غم
مدتی است که دیگر نه بارانی است و نه ابری این روزها تنها یک قلب است که پر از درد دل است
نمی داند درد دلش را به چه کسی بگوید پس ای باران ببار که درد دلم را به تو بگویم
بگذار من نیز مانند تو و همراه با تو ببارم ببار تا خالی شوم
از غصه ها از دلتنگی ها رها شوم اگر دستی نیست برای آنکه اشکهایم را از گونه هایم پاک کند
ای باران تو میتوانی با قطره هایت اشکهایی که از گونه هایم سرازیر شده است را پاک کنی
اگر کسی نیست که در کنار من قدم بزند و با من درد دل کن ای باران تو بیا بر من ببار تا خیس
خیس شوم
خیس تر از پرنده ای تنها
که بر روی بام خانه دلتنگی ها نشسته است و خسته است اگر بغض گلویم را گرفته است
تنها یک آرزو برای خالی شدن خودم دارم آرزوی غروب باران را دارم
کاش غروبی بیاید همراه با باران برای خالی شدنم ای کاش یارم نیز در کنار آن دو باشد
اما افسوس که او مثل یک پرستوی تنها سفر کرده است مرا تنها گذاشته است
چشمهای مرا بارانی کرده است دل مرا غمگین کرده است
باران بیا تا با هم خالی شویم
تو از این بغضی که در آسمان فرا گرفته خالی شو
من نیز از این سرنوشت دوری خالی می شوم
یک مرد تنها
وقتی که همه را شبیه او می بینی: عاشق هستی.
ولی وقتی که او را شبیه همه می بینی: تنها هستی.
احسان
مریم
